Volgers

About Me

Mijn foto
Marjolein
Behind you
Vijftien jaar en zeer zeker niet normaal. Houdt van bijnamen en moeilijke woorden. Leert graag fobieën uit haar hoofd.
Mijn volledige profiel tonen

Labels

afspraken (1) analyse (1) angst (1) animatiepoppetje (1) argh (1) arrogant (1) artcadia (1) astaat (1) Athena (1) baas als heks (1) Balazuc (1) ballet (1) bang (1) beroepen (1) betoog (1) biologie (2) bitches (1) blablabla (1) blij (1) Bob and Carol (1) boccherini (1) cadeautjes (1) CADSZ (1) catilina (1) cello (2) chocolade (1) chromosomen (1) computers met veel te vierkante beeldschermen (1) concert (1) dagdroom (1) DDLD (1) de enige (1) de tandloze glimlach van mijn leven (1) deathly hallows (1) denken (1) depri (1) dirk (1) Dit is een link (1) dood (1) doorvertellen (1) Dot (1) droom (1) dropje (1) een paar dingen o.a. over W... (1) ehm (2) eiffeltoren (1) einde (1) Emo's (1) enz (10) etc (7) even tussendoor (1) familie (1) fancy fair (1) feiten (2) filosofie (1) fobieën (1) foei (1) foto's (2) Frankrijk (1) gang (1) gedachten (1) geert wilders (1) geheim (1) geit (1) geitenjongen (8) geitenjongendag (1) gesprek (2) god ik heb echt niks te melden (1) goh (1) goodbye (1) google (1) grammaticafouten (1) grieks (2) groningen (1) gymnasium (1) Hallo (1) handschoenen (1) handvaardigheid (1) help (1) Hera (1) here comes the sun (1) heremietkreeft (1) Hippie (1) huis (1) huiswerk (3) huurboekjes (1) i-pod (1) ijsjes (1) ik (1) ik ben waardeloos (1) ingwing (1) interpuntie (2) iris (2) japanners (1) jarig (2) jongens (1) kaas (2) kameel (1) kamers (1) kattenkots (1) kcv (1) kernen van rode bloedcellen die ze niet hebben (1) kots en andere niet leuke mannendingen (1) krantenbericht (1) latijn (2) layout (1) lees dit niet (2) lees dit niet. (1) lerarenfobie (1) leren (1) liefde (2) lijstje (2) luisteren (1) maakt niet uit (1) maar dan nu ook echt (1) mail (1) mankini's (1) meneer hofman (1) menuet (1) Mètis (1) mevrouw baas (2) mieren (1) moeder (1) moi (1) muziek (2) nagellak (2) nederlands (1) nieuw jaar (1) niks (1) Normaal (1) onlogisch (1) onvoldoendes (1) onzin (7) onzinnigheid (1) opsomming (1) OSD (1) overig (1) pageviews (1) parijs (3) pedobos (1) pijper (1) pizza (1) please pap en mam (1) politiek (1) Poseidon (1) prekerstdiner (1) project (1) protestblog (1) psychologie (1) PTVA (1) reacties (1) recensie (1) retorische vragen (1) richard (2) Riezenbosch (1) rijtjes (1) rokende leuke jongens (1) rottige wikipedia (1) saai (3) sarcasme (1) schaap (1) scharenhouderslabeltjesdoosjestegoedbonnetjes (1) schattig (2) scheikunde (1) school (2) scouting for girls (1) SDOA (1) seal (1) sinterklaas (2) six days of awesome (2) sjaal (1) sorry (1) stad (1) stalker (1) stoppen (4) stoute blogger (1) strepenboekje (1) strijk sextet (1) Stylish Blogger Award (1) taalfouten (2) taalgebruik (1) Tabulamor (1) technasium (2) teksten vertalen (1) terug (1) test (1) tip (1) tja (1) toetsen (1) tralalalala (1) vaag (1) vaag hoofdding (1) vader (1) vage blaasontsteking pilletjes (1) vage kinderen in de stad (1) vakantie (2) van Dulmen (1) verbetering (2) verhalen (3) verjaardag (1) verwaarlozing (1) vliegeren (2) vliegerijsje (1) voldoende op grieks (2) vraagteken (1) vreemdgaande moeder (1) w (2) waardevolle lessen (1) was in haar (1) wat doe ik fout (1) wat te doen? (1) wedstrijd (1) weglopen (1) wikipedia (1) willekeurig (1) winkelen (1) winterjas (1) wiskunde (3) woorden (1) wratten met haren (1) youtube (1) Zeegse (1) Zeus (1) zomerhuisje in de provence (1) zweeds (1) zwemmen (2)
Mogelijk gemaakt door Blogger.
maandag 28 maart 2011

Foto's van mijn zomervakantie in 2008.

Ik zit op de laptop van mijn moeder en ik kom ze nu weer tegen...
Het kasteel waaronder de camping was.

Leeuwenstandbeeld.

Ik, met tamelijk kort haar en een gave huid. (wat ben ik veranderd)

Huis in Balazuc. Een middeleeuws dorpje.

?

Een kat. (Goh)

Balazuc.

Balazuc, mijn moeder en de hand van mijn broertje.

DIT IS EEN STEEN EN DIE IS KEIHARD.

Suprise, Balazuc.

Brievenbus in Balazuc.

Roos. Ook in Balazuc.

Mijn hobby, lantaarns op de foto zetten. Deze is ook  in (wieder) Balazuc.

Winkeltje met stenen in Balazuc. Hier komen mijn oorbellen vandaan. (Welke? mogelijke volgende post)

Scary Face...


Ja, ik weet dat het zinnigheidniveau van mijn posts er niet echt op vooruit gaat...

Pas op, hier zal geen touw aan vast te knopen zijn. Ik typ allerlei willekeurige woorden in een willekeurige volgorde.

Het zijn dus waarschijnlijk ook geen zinnen. Gewoon woorden. Niet erg zinnig, maar ach. Het is dat of Latijn...

Klaproos, yoghurt, boterham. Scharenhouderslabeltjesdoosjestegoedbonnetjes. Nof. Pantoffeldiertje, nagellakremover. Infraroodwekker, map, pepertjes, lijntjesschrift. Spiegelbeeld, potloodhoudertje, labello.
Basis, schoenveter, dropveter, hippiejurk. Argon, myeline, dendriet. Balpen, GEIT, twaalf.
Nietmachine, Trojaans paard, dromenvanger.
Speldenkussen, feestmust, broodbak, zakdoekje. Bonnetjesbewaarmapje. Wereldbolpuzeltje. Meter.
Merel. Puntenslijper, theedoek, rekeningafschrift.

Ja, zo gaat mijn hoofd tijdens de les dus ook. Snap je mijn cijfers nu?
zondag 27 maart 2011

SDOA is living again.

Klaproos, we leven weer. Maar dan anders. Jippie.

Wat doe ik fout?

Het is zo oneerlijk. Iedereen krijgt het gewoon voor elkaar om iets met een jongen te krijgen. Iedereen. Zelfs Grietje (ze heet Manon, vraag me niet waarom we haar grietje noemen...). En Grietje is zo'n meisje van: "Jongens, wat zijn dat? Ze zijn zo niet interessant, ik besteed liever tijd aan dolfijnen en irritant zijn dan aan jongens. Ik heb ook totaal geen behoefte aan een vriendje.". Althans, dat was ze tot voorkort. Nu heeft dat kind gewoon al twee weken een vriendje. Oh, je moet trouwens niet denken dat ze er ook maar iets voor gedaan heeft, ze zag hem niet eens staan totdat hij haar vroeg. Het is zo oneerlijk.
En neem dan dat mens in de pizzeria (PIZZAAAAAAAH) gisteren. Ze was daar met een niet al te onaantrekkelijke man en had een pasta besteld. Ze zette haar ellebogen of tafel, greep haar bord vast en kon haar vork niet vasthouden als een normaal, beschaafd mens, nee, ze hield hem letterlijk in haar handen geklemd door middel van een vuist. Met die vork nam ze enorme happen, en smakken dat ze deed. Echt niet normaal. En af en toe liet ze ook zo'n enorme boer en het was gewoon niet om aan te zien/horen. En die lach, ik denk serieus dat zelfs een nijlpaard daar jaloers op zou zijn. (ja, vanaf nu lachen nijlpaarden heel hard en paardachtig)
Ik weet hoe ik mijn vork moet vasthouden, ik smak niet en eet keurig met mijn bestek (alleen toen niet, want ik ga geen pizza met bestek eten. Ik bedoel maar, hallo, pizzapunten eet je met je handen!). Ik denk elke avond braaf de tafel met messen rechts en vorken links. Ik laat geen boeren in het openbaar. Ik ben degene die wel zeker iets aan een relatie wil doen (ik ben ook degene met een roostersamenvatting in mijn tas. (roostersamenvatting = een routebeschrijving van waar ik allemaal langs moet om hem zo vaak mogelijk tegen te komen)). Ik ben goed opgevoed en volgens sommige mensen af en toe behoorlijk droog (wat betreft mijn humor. Niet van, Marjolein, je gaat nooit onder de douche en je hebt watervrees, dus je bent heel droog omdat je niet nat bent. Want ik heb geen watervrees en ik ben dol op zwemmen.).
Oké, ik geef het toe, ik kan soms brutaal zijn. Of arrogant. En ik kan hele gemene opmerkingen maken. Maar dat doe ik meestal niet. (de opmerkingen dan, de brutaalheid blijft).
En toch ben ik degene die alleen overblijft en werd dat meisje van net na het eten vol op de bek gepakt door de niet al te onaantrekkelijke jongeman die naast haar zat.
WAAROM? WAT DOE IK FOUT?

Nu heb ik honger, veel plezier met de zomertijd en alvast een prettige verjaardag. (Ik weet niet wanneer jullie jarig zijn, maar dat doet er niet toe.)

Sorry, dit was alweer een rampzalige post, ik moet er echt wat aan gaan doen.

~Marjolein~ (Leuk golvend streepje)

~Oh, Charel, mocht je dit lezen, van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
zaterdag 26 maart 2011

Herinneringslijstje voor mezelf.

Wat zoal te doen dit weekend?

-Latijn coniunctivus uittypen.
-De coniunctivus en de indicativus uitprinten.
-Met mijn vader naar een of ander vaag ding waarbij ik niet op de uitleg heb gelet.
-Onze microscoop zoeken en schimmels gaan kweken.
-Wiskunde maken.
-Harry Potter kijken?
-Latijn heel goed leren!
-Bloggen?
-Proberen eindelijk een goed verhaal te schrijven.
-Rekening houden met de zomertijd.
-Het leuke jurkje van de H&M bestellen.
-Nagels lakken.
-Een leuke foto zoeken omdat ik (eindelijk) kleedgeld krijg op een jongerenrekening van de ING en dan mag ik zelf een foto voor op een pasje kiezen.
-Bob mailen.
-Mijn aantekeningen van Latijn NETJES in mijn nieuwe schrift overschrijven.
-Cello spelen. (Sorry lief cello'tje, ik verwaarloos je)
-Mijn opa en oma uitzwaaien.
-MIJN KAMER OPRUIMEN.
-Oefenen voor 23 mei (hippie-dag) door als een hippie door het huis te huppelen?
-Recensie over I am number four schrijven!
-Lenig worden als voorbereiding op gym.
-Strenge afspraken met mezelf maken en die in een schriftje zetten.

Ja, ik heb het druk. Verwacht niet teveel. Dag. Ik heb honger. MAAR IK HEB WEL WEER MIJN WOORDJES VAN LATIJN TERUG GEVONDEN!!! Dat komt neer op, ik kan weer leren. Jippie. Ik ben naar Scouting for Girls geweest. Komt mogelijk ook nog een post over.
Sorry voor het verwaarlozen, Marjolein.
dinsdag 22 maart 2011

Verhalenblog?

Zeg jongelui, zal ik ook een verhalenblog beginnen? Want ik schrijf verhalen. Het nadeel is alleen dat ik eraan begin en dan vervolgens er maar weer mee ophou omdat ze nergens op slaan. Maar misschien is het wel zo dat door een aparte verhalenblog ik geïnspireerd raak om ze af te maken...

Nog even een voorbeeld van een onbeëindigd verhaal: (Waarschuwing vooraf, het slaat dus nergens op. En het is niet af...)

Langzaam open ik mijn ogen. De wereld gaat van zwart, naar wat wazige vlekken naar heldere kleuren die duidelijk zichtbaar zijn in het prille zonlicht dat door een kier van mijn gordijn glipt. Er was vandaag iets bijzonders aan de hand. Ik wist het zeker. Hoewel alles normaal leek, was het toch stil. Er was geen vogel aan het fluiten en de hond van de buren was ook al stil. Rustig rek ik me uit, wachtend op een teken van leven. Iemand anders die ook denkt: “Hé, het is wel erg stil.”, maar er gebeurt niks. Als ik me omdraai om op de wekker te kijken, zie ik dat het half zeven is. Tijd om op te staan dus. Desondanks blijf ik liggen, hard nadenkend over wat er vandaag aan de hand is. Te bang om naar beneden te gaan en te ontdekken dat ik alleen achtergebleven ben op deze planeet. Ik vraag me af wat ik zou doen als dat inderdaad het geval bleek te zijn, ik, helemaal alleen. Zonder vrienden en familie, zonder die ene persoon die mijn leven het leven waard maakt. Maar ook zonder de vogels, die mijn reis naar school begeleiden met een vrolijk wijsje. En zonder honden om uit te laten en zo wat bij te verdienen. Al is het natuurlijk wel zo dat ik alles gewoon zonder toestemming zou kunnen pakken. Nu ik daar toch over nadenk, hoe moet ik aan eten komen? Aan alle dingen die gisteren nog zo vanzelfsprekend leken? Waar moet ik nu mijn drinkwater vandaan halen. Er is niemand meer overgebleven om het voor mij te zuiveren. En stel ik word ziek, waar is  de dokter dan?
De vloer kraakt onder mijn voeten als ik me dan toch eindelijk uit bed waag. Voetje voor voetje schuifel ik naar mijn kast. Ik trek hem open en tot mijn verbazing lijkt alles in orde. Mijn kleren hangen nog net als gisteravond, keurig gesorteerd op seizoen en kleur. Mijn lievelings shirt hangt vooraan en ik strijk er met mijn hand een klein kreukeltje uit. De stof voelt zacht en aangenaam aan onder mijn vingers en ik besluit om me aan te gaan kleden. De witte broek die ik vorig jaar gekocht heb op een markt in Frankrijk staat er erg goed onder en ik vind dat als ik dan alleen ben, ik er tenminste wel goed uitzie. Ik borstel mijn haar en probeer om het op te steken. Na drie pogingen geef ik het op, de blonde lokken krullen, opgelucht dat ze niet rond de spelden gedraaid worden, in mijn nek.
Als ik in mijn sokkenla opzoek ben naar een paar witte enkelsokjes maat 39, kom ik een envelop tegen. Het is een oude, bruine envelop met een postzegel uit het jaar 1986. Op de voorkant staat met sierlijke letters mijn naam, Rozemarijn, en ik strijk met mijn vingers over de letters. De afzender is allang niet meer te lezen. De inkt is helemaal doorgelopen en het lijkt met opzet gedaan te zijn. In de linker onderhoek zijn wat bloemetjes getekend. Het is net alsof iemand zich verveelde en er maar wat op ging zitten krabbelen.
Aan de ene kant wil ik dolgraag weten wat erin zit, maar iets houdt me tegen. Een soort onzichtbare kracht, genaamd angst. Iets in mij zegt me dat als ik deze envelop open, ik misschien wel meer te weten kom dan me lief is. Daar sta ik dan, vijf minuten lang, aarzelend over het openmaken van één enkele envelop. Dat zoiets kleins zoveel moeite met zich mee zou brengen. Nog twijfelend over de brief, besluit ik eerst wat te eten. Als ik tenminste wat kan vinden, want wat wel zeker is, is dat dit niet normaal is. Ik weet dan dus ook niet wat ik kan verwachten…
Langzaam loop ik de trap af, me al niet meer verbazend over het feit dat de spin die al maanden in het hoekje zat, weg is. Ik was bang voor dat beest, maar nu mis ik hem.
Zou iedereen dood zijn? Of verdwenen? Maar als ze verdwenen zijn, zijn ze dan nog ergens, of zijn ze weg, net als voor je geboorte, je bestaat helemaal niet. Niks geen ziel die naar de hemel gaat, of een ziel die eerst nog even rond blijft hangen. Gewoon, je bent er en dan niet meer. Heel simpel.
Ik pak de deurklink van de deur naar de woonkamer vast. Ergens hoop ik dat ik vandaag jarig blijk te zijn en dat dit gewoon één grote surpriseparty is. Dat men dit al weken aan het plannen is en dat ik me voor niks zorgen maak. Helaas. Als ik de deur open is er niemand die opgewonden “SUPRISE” roept en vervolgens hard ik mijn oor toetert. Er is geen kat die zich bang verscholen heeft onder de bank in een poging het lawaai te ontwijken. Ik ben alleen met de stilte op me heen.
Maar ik moet positief denken. Gelukkig is de koelkast gevuld met heerlijk voedsel. Tenminste, zo ziet het eruit. Ik weet nog niet zeker of ik het wel kan eten, het ziet er onbekend uit. Kleurig, dat wel. Er staat een soort van boeket aan eten in de koelkast. Voorzichtig neem ik een hapje van een paarse vrucht. Het smaakt naar, ehm, tja, het is een onbekende smaak. Niet erg onaangenaam, maar niet iets waarvan je nu zegt: “Dit is echt goddelijk.”. Gewoon wel te eten.
maandag 21 maart 2011

Familie dans la V.S. (kort, ik ben inspiratieloos)

Ja, ik bleek op mijn oom, tante, neefje en nichtje na ook nog andere familie in Amerika te hebben. Één of andere neef van mijn moeder blijkt daar ook te wonen. De zus van mijn oma is namelijk toen ze jong was daar gaan wonen... Nou, ze plantte zich voort, en tada, daar was Bob. Toen Bob wat ouder was, ontmoette hij Carol en trouwde met haar. Ze kregen twee kinderen, Ali en Cor.
Nu mailt mijn moeder met die neef (zo'n 1 keer per jaar, maar toch) en hij schreef na aanleiding van een mailtje aan haar een mail aan mij. In het zelf bijelkaar geraapte Engels. Dat heeft hij geleerd door alleen te luisteren. Het zit vol fouten, maar is zowel schattig als erg knap.
Ik zal het even kopiëren et le plak doen. (Sorry Vera, ik gebruik ook even wat willekeurige Franse lidwoorden.)

"Groetjes Marjolein,

Mijn Nederlands brief zijn vreesilijk ik denkt, maar Ik hoopdt dat u kunt me en beetje help.

Jou moeder is een oude vrienden maar zij ist so niet geduldig,dat Ik hoopdt Ik kunt met julie schrijven.

Dit is horrible I know so maybe I will continue in english. I hope to meet you sometime and please write me back,whenever, a short note so you can help me.

Het is vrij laat so ik wil naar te bed gaan. Gtoetjes en velterusten, from your south african friend*.

Tot ziens


Bob"

* Zuid-Afrikaans slaat op het vorige mailtje van mijn moeder waarin ze gezegd had dat zijn Nederlands op dat van een Zuid-Afrikaan leek...

Dat is toch lief... Hoe dan ook, ik heb hem braaf beantwoord en wacht nu op een antwoord.

Sorry voor het niet genoeg posten en dat soort dingen. Ik weet dat ik dat elke keer zeg, maar ik krijg er momenteel gewoon niks zinnigers uit. En aangezien bepaalde losertjes (jawel Martijn e.d., het gaat alweer over jullie. Misschien worden jullie zo nog wel beroemd...) dit ook lezen, kan ik niet teveel kwijt over hoe Geitenjongen me vandaag aankeek enzo. Want dan weten ze direct wie het is. En ja, Martijn weet het ook al (uithoren heeft geen zin, hij zegt niks), maar laatst, lang, lang geleden, tijdens een opvanguur wist Stefan ook in een keer wie DDLD was... Dus vandaar dat ik daar niks over zeg.

Hoe dan ook, prettige dag verder.
dinsdag 15 maart 2011

Jongens

Jawel, ik ga bloggen over "jongens". Waarom? Nou, gewoon omdat de helft van de wereldbevolking eruit bestaat en er volgens mij niemand (inclusief de jongens zelf) is die ze begrijpt. Dus ik laat al mijn psychologische kennis (dat is niet veel) er op los en we zullen wel zien wat er van komt...



JONGENS, ze zijn overal, maar wat weten we nu eigenlijk van "de jongen"?

Er zijn verschillende soorten jongens te onderscheiden. Als je in een samenleving met jongens woont, is het belangrijk te weten met welke soort je te maken hebt voordat je hem benadert. Hieronder zullen alleen de "rasjongens" staan, maar dat neemt niet weg dat er ook een "vuilnisbakkenras" is, bestaand uit mengsels van de rasjongens.

DE NERD: Ik begin dit verhaal met een soort die we allemaal wel kennen, "de nerd". Deze jongen zal (meestal) een bril dragen en uitermate goede cijfers halen. Nee, met een acht is deze persoon niet tevreden, het moet een negen of hoger zijn. Je hebt nerds die heel goed zijn in taal en je hebt nerds die heel goed zijn in wiskundige problemen oplossen. Soms heb je ze ook met zowel een talen- als een wiskundeknobbel.
Een aantal hobby's van de nerd zijn:
-De leraar verbeteren. Het liefst meerdere malen per les.
-De gehele bieb doorzoeken naar een voor hen nog onbekend boek.
-Moeilijke woorden gebruiken.
-Lezen.
-Huiswerk maken.
Mocht je een nerd op het oog hebben, doe dan geïntereseerd en vraag of hij je met je huiswerk kan helpen. Vraag ze ook eens naar hun mening, die wordt vaak vergeten. Het is wel de bedoeling dat je hem vraagt, want de gemiddelde nerd durft niemand mee uit te vragen. EN WAT JE OOK GAAT DOEN, NERDS HOUDEN ER NIET VAN OM  ZICH HEEL ERG LICHAMELIJK IN TE SPANNEN, DUS NEEM ZE NIET MEE NAAR DE SPORTSCHOOL!

DE GRAPPIGE JONGEN: Deze jongen is niet graag alleen. Hij houdt er van als mensen om hem lachen en krijgt (meestal) de meest chagrijnige leraar aan het lachen. (Als je les hebt van meneer Pijper werkt dat dus niet.) Deze jongen zal veel aandacht vragen. Soms wel iets te veel, maar hij bedoelt het goed. Jammer genoeg is er een héééle dunne grens tussen echt grappig en irritant. De grappige jongen kan zo in zijn eigen grapje opgaan dat hij je spontaan vergeet. Soms is het zo dat de grappige jongen erg onzeker van zichzelf is en dat probeert te verbergen door grapjes te maken. Als je echt wil lachen, probeer dan eens een grappige jongen. Je kunt zijn aandacht trekken door gewoon bij het groepje rondom hem te gaan staan en mee te lachen. Zo kom je vanzelf dichterbij. En zorg er voor dat hij ook eens om jou kan lachen. Als je dan een date met hem hebt, raad ik persoonlijk de film aan. Weet je niet waar hij van houdt, laat hem dan kiezen.

DE "STOERE" JONGEN: De stoere jongen heeft het liefst alle aandacht. En vooral die van wat modebewustere meisjes. Alleen zul je hem niet snel aantreffen, dit type leeft het liefst in groepsverband. De stoere jongen moet zijn aandacht vooral hebben van het kleineren van anderen. Bij voorkeur mensen met betere cijfers. (Zie "nerd") Wat je niet zo snel zou verwachten, maar daardoor niet minder waar is, is dat deze jongens vaak erg onzeker zijn. Ze twijfelen erg over zichzelf en moeten altijd alle aandacht hebben. Als je verliefd bent op een stoere jongen, zou ik als ik jou was proberen een gesprek met hem te krijgen. Een echt serieus gesprek over bijvoorbeeld wie hij nu echt is enzo. Verder wordt deze soort nog onderzocht op eventuele transformaties naar andere soorten.

DE MEELOPER: Heeft geen eigen mening, vindt zichzelf heel wat. Zul je vaak aantreffen in de buurt van een of meerdere stoere jongens. Is zwak en moet het van de grapjes van anderen hebben. Zal als het moeilijk wordt snel terug krabbelen. Is een echte afrader, begin er niet aan.

DE SPORTIEVELING: Is erg goed in sport, wil er later waarschijnlijk ook wat mee doen. Houdt er enorm van als er mensen (meisjes) aan zijn spieren zitten. Kan soms zo opgaan in zijn eigen verhalen dat hij niet meer naar jou luistert. Wordt door veel mensen als "aantrekkelijk" beschouwd. Toon interesse in wat hij doet en verzorg je uiterlijk goed. Dan zal hij als was in je handen zijn. Komt soms wat macho over als er andere mensen bij zijn, maar als je alleen met hem bent, kan hij alsnog een rustige, aardige jongen worden. Stel nu dat je droomt van een sportieveling, vraag dan of hij je bijvoorbeeld kan helpen met het slaan bij softbal. Dan heb je ook meteen kans op "fysiek contact". Maar kijk wel uit dat hij niet te overheersend en te bezitterig wordt. Geef je grenzen en eisen op tijd aan.

DE LELIJKERD: Soms beter bekend als OSD (=Oranje Shirt Dude). Is extreem lelijk. Zo lelijk dat het verboden zou moeten worden. Ik heb slechts één tip, als je je voedsel binnen wil houden, kijk dan niet.

DE COOLE ALTO'S DIE SORRY ZEGGEN: Ook wel CADSZ genoemd. (Coole Alto Die Sorry Zei, twee keer eigenlijk, waarvan één keer cliché) Wordt door sommigen als aantrekkelijk gezien. Ze zijn lang, hebben een vriendinnetje uit een klas lager, zijn achttien jaar en zitten op balletles. Ook is hun kledingsmaak niet optimaal. Ze laten je soms denken dat ze op je aflopen om vervolgens toch af te buigen naar de toiletten. Er is een mogelijkheid dat ze achter je blog-adres komen en vervolgens het aan iedereen doorlullen. Ze spelen altijd basgitaar. Meer heb ik er niet over te zeggen, maar voor meer informatie verwijs ik u graag door naar de blog van Vera. Zij is expert op het gebied van deze zogehete "CADSZ".

DE NOMHEIDHEMZELVE IN EIGEN PERSOON: Ook wel Geitenjongen (of Gj) genoemd. Is extreem lekker, slim, knap, aantrekkelijk, intelligent, muzikaal, (onbereikbaar, *snif*) verliefd op een ander, aardig, sexy, nom, Nom, NOMMMMM, etc. De perfecte jongen voor iedereen. Vooral voor mij. Alleen weet hij dat nog niet... Ik ga het hem natuurlijk ook niet vertellen. Mocht je op hem vallen, DAN HEB JE VETTE PECH, WANT IK WAS EERST!



Nu we de soorten gehad hebben, ga ik over op iets anders, namelijk wat ze met je doen.

Op de één of andere manier krijgen ze het voor elkaar om in je hoofd te kruipen. Vanuit daar besturen ze dan je dagelijks leven. Ze maken je gek en zorgen voor vele vragen. Ik zal zo aardig zijn een aantal van die vragen te noteren:
-Als hij mevrouw X een roos stuurt, moet hij toch wel verliefd op haar zijn, toch...
-Maar waarom beweren Vera en Charel dan dat hij zo blij leek en bijna liep te huppelen nadat hij mij gezien had?
-Of zou dat zijn omdat hij vrij was?
-Of misschien had hij mevrouw X wel weer gezien en keek ze hem ook aan...
-En keek hij me vandaag nu echt tien seconden lang aan, of leek dat alleen maar zo?
-En stel dat hij me aankeek, waarom? Aangezien we net de conclusie getrokken hebben dat hij op mevrouw X valt.
-Maar wat nu als hij die roos heeft gestuurd en pas daarna mij leerde kennen?
-Maar dat zou weer betekenen dat zijn verliefdheid erg snel over is, lijkt me ook niet zo positief...
-En verbeeld ik me teveel? Want ik wil niet eindigen zoals (sorry) Vera...

Nou, dat soort vragen dus. Helaas is er nog geen medicijn gevonden tegen de effecten van de ziekte die "liefde" heet...

Maar nu ga ik stoppen, Want ik snap nog steeds niks van natuurkunde en ik moet nog naar de schrijfwijze van Duits kijken.

Gymnasiasten en Technasiasten.

Oké, mocht je op het technasium zitten en niet graag beledigd worden, lees dit dan niet.

Verder ben je van harte welkom. Hallo.

Even een korte inleiding:

Gymnasium: Een stelletje idioten met Grieks, Latijn en een geweldig gevoel voor humor. We (ja, we, want ik hoor er ook bij) missen allerlei lessen (zoals aardrijkskunde) omdat er ruimte gemaakt moet worden voor de zes uur klassieke talen per week. Voorig jaar deden we mee aan een wedstrijd en die wonnen we. Wat neer komt op, we mochten met de gehele klas naar Londen. Er zijn twee lokalen (213 en 214) waarin Grieks/Latijn gegeven wordt en we beschouwen ze dus ook een beetje als onze lokalen.
In 213 is het altijd, maar dan ook altijd koud. En als de ramen dicht zijn, stinkt het er enorm. Ik geloof niet dat de verwarming het daar doet, maar ik weet het niet zeker, het zou ook kunnen komen door die enorme laag kauwgom dat je de warmte niet voelt. Wij krijgen hier meestal Grieks. De tafels in dit lokaal staan gewoon twee aan twee, in tegenstelling tot vorig jaar.
In 214 stinkt het altijd. Het laat me een beetje aan oorsmeer denken. (Vraag me niet hoe het komt dat ik weet hoe oorsmeer ruikt...) De temperatuur is er zelden tot nooit aangenaam, het is er of muf en warm, een beetje benauwend, of juist ijs-, maar dan ook echt ijskoud. In dit lokaal staan de tafels, net als vorig jaar, in twee u-vormen. ik maak wel even een plaatje in paint voor de duidelijkheid.

Is dit te lezen zo?

En dan nu het technasium: Hebben een hele mooie afdeling in ons oude tekenlokaal met uitzicht op het sportveld (is leuk, kun je kijken hoe anderen zich uitsloven). En met lounge, waar wij dan dus vervolgens niet bij mogen. Ze vinden zichzelf heel wat (en er was laatst zo'n gast en die noemde mij een nerd... Ik zal dat maar als compliment opvatten) en maken om de haverklap de domste fouten. Een voorbeeld hiervan zal ik zo geven. Zij doen ook mee aan die wedstrijd waarbij wij vorig jaar gewonnen hebben en ze komen met:...

oeh, wat spannend....

....

EEN DRIJVEND OLYMPISCH DORP. Ja, een drijvend dorp. Met weet ik het hoeveel mankementen als "Hoe wil je dat laten drijven?" en "Waar laat je het als er geen olympische spelen zijn?". Maar denk maar niet dat ze een antwoord hebben op die vragen hoor. En dan nog iets, wij, als zogenaamd niet technische gymnasiasten hebben vorig jaar een energie opwekkende stoeptegel bedacht. Inclusief de opbrengst en uitwerking tot en met welk merk veer je moet gebruiken aan toe. En zij, de "OMG, wat zijn we toch weer technisch"-technasiumkinderen kunnen niks beters dan een een drijvend olympisch dorp bedenken. Ik zal even het stukje laten zien waarin ze uitleg geven over hun geweldige *ahum, ahum* idee:

"Ons gebouw is een drijvend Olympisch dorp. 
We hebben er voor gekozen omdat er elke vier jaar  een Olympische spelen is, en dan moet er telkens weer een nieuw dorp gebouwd worden. Het bespaard veel geld, bouwtijd, materialen, bouwgrond en uitstoot.

Omdat de drijvende constructie van piepschuim en bewapend beton is gemaakt is het heel duurzaam als het piepschuim in een betonnen mal zit.

Omdat beton ongeveer 100 jaar mee gaat hoeft er om de 100 jaar een nieuw platform gemaakt te worden dus dat is veel beter als om de vier jaar een nieuw dorp te bouwen.

Om energie op te wekken voor het eiland zit onder aan het platform een waterrad. Als het eiland aan de wal ligt dan zorgt dat waterrad voor energie omdat de stroming van het water onder het rad het rad aan drijft.

Voor het sanitair is er wel een externe voeding nodig (schoon drinkwater).

Voor de ontspanning van de sporters, is er een zwembad met strand en een grasveld. En in het gebouw een grote sportschool. 

Duurzaamheid

Omdat aan alle buitenzijden driedubbel glas zit, gaat er heel weinig warmte verloren. En omdat het glas grotendeels aan de buitenzijden van het gebouw zit, gaat er heel veel warmte naar binnen via de zon.   

VervoerAls het Olympische dorp elke vier jaar naar een andere stad toe gaat, zou die getrokken moeten worden door twee sleepboten, die aan de voorzijden via twee lieren getrokken moeten worden."

Oke, ik pluk er even wat stukjes uit:

"Omdat beton ongeveer 100 jaar mee gaat hoeft er om de 100 jaar een nieuw platform gemaakt te worden dus dat is veel beter als om de vier jaar een nieuw dorp te bouwen."

Het is beter DAN, stelletje technasiasten.

En dan het stukje waarin staat dat er externe voeding nodig is voor het sanitair. Het is wel duidelijk dat ze proberen moeilijke woorden te gebruiken en vervolgens niet weten wat ze betekenen. Want dit komt gewoon neer op dat er eten van buiten gehaald moet worden voor de w.c... Dat
slaat dus echt nergens op.

En neem dan het "Het bespaard veel geld" gedeelte. Het bespaart jong, het is hier gewoon de persoonsvorm. Dus met een t en niet met een d...

En dan heb je nog de mogelijke problemen zoals het feit dat de olympische spelen dus alleen in landen die aan zee liggen gehouden kunnen worden. En wat doe je na de honderd jaar? Ga zo maar door...


Oké, ik geef toe, ik ben ook niet perfect en ik maak heus ook wel eens een foutje. Maar ik praat pas verder als wij ook een lounge en een mooie speciale afdeling hebben.



Nu moet ik maar eens natuurkunde en Duits gaan leren. Morgen twee s.o's, en ik ken nog niks...

Marjolein.

Post scriptum, sorry voor de beledigingen.
donderdag 10 maart 2011

alvast van harte met de officiële emo-dag.

Jawel, morgen is het de officiële emo-dag. Iets wat we met de gehele gang uiteraard uitgebreid gaan vieren.

Oké, ik geef het toe, zo officieel is het nu ook weer niet. Het is meer dat we met z'n allen een schrift (genaamd "het schrift") hebben, met daarin allerlei feestdagen. (o.a. een geitenjongendag) En morgen is het dus emo-dag. Dat staat erin omdat:
a) Yasmini doodsbenauwd is voor gothics, emo's, hippie's (jazekers, hippie's), mannen met lang haar, enz. Er is zelfs door ons (ook in het schrift) een lijst gemaakt met de standpunten van de PTVA (Partij Tegen Vrijwel Alles). Die zal ik later in dit bericht misschien er ook nog wel even inzetten...
b) Om te laten zien dat niet alle Emo's zich snijden enzo. En dat we heel veel stijlen respecteren (behalve dan rokers en technasiumleerlingen. Dat zijn niet echt stijlen, maar we respecteren ze niet... Tenminste, als je rookt, word je uit de gang gegooid en technasium is dom, leg ik later wel uit...). En nog meer van dat emotionele gezemel. bovendien hebben we dan een goede reden om ons tijdens Frans op te maken. en ja, ik heb een tamelijk grote hekel aan make-up... Maar als het onder Frans is, dan maak ik graag een uitzondering...

Hoe dan ook, morgen emo-dag. Eigenlijk gaat het ook een beetje tegen ons standpunt in (volgens Anne is ons standpunt dat stereotypes niet bestaan en dat we niet alles en iedereen in hokjes moeten stoppen. Ben ik het eigenlijk wel mee eens. Maar aangezien ik het uit principiële overweging met niemand eens ben, heb ik dat dus niet gezegd), maar dat doet er niet toe. We gaan met lokken voor onze ogen, capuchons op en zwarte randen onder onze ogen door school banjeren. Het wordt vast leuk. En dan gaan we (mogelijk) ook nog naar een of ander vaag protestsong ding. Onder Grieks, uiteraard. Al moeten we dan wel de aller, aller, allllllleeeerrrr liefste mevrouw Spuij overhalen. (Oké, die allerliefste was overdreven, maar je weet maar nooit of ze het leest. Die kleine losertjes die wij als vage aanhangsels beschouwen (ja, Pepijn, Stefan, Richard en Martijn, ik heb het over jullie ja.) lezen dit namelijk ook... Zo bleek laatst...) Maar ik kan tamelijk goed leraren overhalen. Denk ik... Al hebben we wel minitoetsje... Moet ik eigenlijk ook nog leren... maar ik weet al wel dat leukos (maar dan met Griekse tekentjes) wit is. Van leukemie namelijk. Kan ik ook nog een heel verhaal over houden, doe ik niet.


Dan nu maar even alle standpunten van de Partij Tegen Vrijwel Alles (PTVA), geleid door Yasmini. later dan, als ze groot is. Als ze dat ooit wordt. Sorry Mini, niet rot bedoeld.
  • Geen Emo's.
  • Geen Gothics.
  • Geen Punkers.
  • Geen rockmuziek.
  • Geen klassieke muziek.
  • Geen mannen met lang haar.
  • Geen Nederland gerelateerde dingen.
  • Geen muziek van voor de jaren negentig.
  • Geen brood. (Is namelijk goor volgens Mini)
  • Geen oranje dingen. (Nederland hè...)
En ga zo maar door. Als ze nu tegen OSD was... (=Oranje Shirt Dude (of doed, volgens mevrouw van Kan)) Maar nee, die komt niet in haar lijstje voor. Misschien omdat het te vanzelfsprekend is. Dat is heel goed mogelijk. (OSD is de lelijkste, zelfingenomenste (is volgens mij geen woord), arrogantste, meest kostneiging opwekkende jongen bij ons op school. En hij kan niet met een scheerapparaat overweg. Wat neerkomt op: Hij scheert de ene kant wel en de andere niet. Het ziet er echt niet uit... En dan loopt hij door school, met zijn hoofd opgeheven alsof hij de koning is. En het flauwe is dat we hem zo'n tien keer per dag tegen komen en bijvoorbeeld Geitenjongen al twee dagen niet meer... Het is gewoon niet eerlijk. Al was het laatst wel grappig, hij liep namelijk langs en wij maakte van die kokhalsbewegingen. Maar daar vlak achter liep ook mevrouw Spuij. Ik geloof dat ze dacht dat we het over haar hadden... Maar ik dwaal nu weer af.)

Ik moet denk ik even sorry zeggen voor mijn weinige geblog. En de matige inhoud daarvan. Ik ben alleen momenteel een beetje inspiratieloos... Maar er komt dus nog een technasiumpost. (Het kan een beetje beledigend worden, dus als je daar niet tegen kan, raad ik je aan het niet te lezen) Hebben jullie verder nog dingen die jullie willen lezen? Een speciaal onderwerp? Iets? Zeg het maar, want ik weet niks.

Maar ik denk dat ik (heel misschien) toch maar eens Grieks ga leren, want als ik morgen een onvoldoende haal, ben ik nog niet jarig. (Duurt ook nog ruim een half jaar, maar toch.)

Au revoir, Marjolein.

Post scriptum, zoals je misschien gemerkt had, probeer ik toch wat meer interpunctie te gebruiken. Gewoon omdat ik me dat toch probeer aan te leren.
zaterdag 5 maart 2011

geitenjongen

ik loop heel rustig door de stad. kom ik daar in een keer geitenjongen tegen. hij kijkt op van zijn i-phone (of hoe je dat dan ook maar schrijft) en ziet me staan. ik zeg: "hey <stophierzijnechtenaam>". hij kijkt me aan en lacht heel schattig terwijl hij me begroet.
na een tijdje hebben we een heel gesprek over muziek en hoe slecht lady gaga is enzo. hij blijft gewoon nog steeds bij zijn je-moet-je-cello-roze-verven-standpunt waarop ik hem nog een keer probeer duidelijk te maken dat roze echt de afschuwelijkste kleur ooit is. daarna gaan we het maar over mijn haar en de zachtheid ervan hebben. (OKÉ MENSEN, NU EVEN SERIEUS. MIJN HAAR IS (NET ALS MIJN NEK) DUS NIET ZACHT, BEGREPEN...) ik vind het niet zacht, dus hij weer voelen en hij vindt van wel. ik geef hem mijn vernietigende blik zodat hij in elkaar krimpt van angst. snel lach ik weer, want hem zien lijden doet mij ook pijn. op dat moment pleurt de boodschappentas uit elkaar en valt alles op de grond. ik buk me om het op te rapen en hij helpt me ook gewoon nog het is gewoon zo awesome! en gewoon van AAAAAAAAAAHHHHHHHHHHH. snapje? en zucht geitenjongen. hmmm... is hij niet gewoon de nomheidhemzelve? tja anne, ik kan er niks aan doen, maar hij is en blijft nommerder dan John.
hoe dan ook, ik ben ook niet helemaal dom en tijdens het boodschappenopruimmoment raak ik zijn hand "perongeluk" aan. hij kijkt me recht in de ogen en zegt:"KUNNEN JULLIE OOK KLOKKIJKEN?"
tja, dat was een boze meneer pijper die mijn mooie dagdroom verstoorde. alleen maar omdat de gehele klas niet op zat te letten. of in elk geval het grootste gedeelte. alleen martijn en mini wel. maar die tellen even niet. dat was dus twintig minuten nablijven voor ons. want ik was zo geweldig om op zijn klokkijkvraag te antwoorden:"Ja, nog tien minuten.". dat werden er dus dertig, aldus meneer Pijper.
daarna wel met groot deel van "the gang" alsnog naar de stad uitgerukt. geen geitenjongen, wel die lelijkerd van een OSD die ons volgens mij gewoon stalkt en heel erg aso is. het was leuk. ik kreeg van die marjoleinheefteenhoedenhoofd-achtige opmerkingen naar mijn hoedenhoofd geslingerd. maar het was als compliment bedoeld. en ik had een halve rookworst op een broodje van de HEMA, mijn beste vriend. hmmm, VLEEEEEEEEES.

met vriendelijke groeten, Marloes Tijmlaan. (anagram van Marjolein Talsma, oftewel mijn naam)