dropje is dood. hij was/is mijn hamster. dit wordt geen depri bericht. het wordt een emotieloosbericht.

hij is dus dood. en vreemd genoeg, moet ik niet huilen of wat dan ook. het zat er al ongeveer vijf maand aan te komen. hij had een tumor. die was zo groot dat hij uiteindelijk openbarstte. zelfs toen bleef hij vrolijk rondlopen en gewoon goed eten en drinken. hij is in zijn slaap overleden. vandaag. exact drie jaar nadat ik hem kreeg. de eerste dag van de voorjaarsvakantie dus. hij was ook ruim drie jaar oud en dus zoals wij dat spottend noemden :"hartstikke over datum...". niet om hem te beledigen ofzo. nee, gewoon om aan het idee te wennen dat hij dood zou zijn. zoals nu dus. het positieve is (tja, zo positief kun je niet over de dood zijn, maar toch) dat we geen problemen meer hebben met de vakantie. we gaan namelijk naar Parijs toe. en onze buren zouden op hem passen. ik was al bang dat hij zou overlijden als wij weg waren. dat zal dus niet gebeuren...

is het vreemd als ik niet moet huilen en eigenlijk stiekem ook een beetje opgelucht ben? want eigenlijk moesten we hem laten inslapen als hij zou gaan lijden. maar dat deed hij niet en hij is in zijn slaap overleden. ik bedoel meer van, ik ben niet blij dat hij dood is enzo. ik ben er alleen niet heel erg kapot van. is dit raar? want toen mijn kat stierf, was ik daar echt dagen kapot van. ik at nauwelijks wat. ik liep de hele dag te snikken en zei niks. maar dat is nu dus niet het geval...

Marjolein.

post scriptum, hij krijgt wel een echt graf en een uitvaart. we gooien hem dus niet zomaar weg. dat deed een vriendin van mij vroeger wel. maar die heeft dan dus ook elf hamsters in anderhalf jaar gehad. ze gingen telkens dood omdat ze erop ging zitten, of ze gooide ze perongeluk weg. of de kat at ze op. of ze liet ze in een hele zomervakantie in een luchtdichte bal opgesloten zitten. of ze pleegden zelfmoord door in het gordijn te klimmen (dat kunnen ze ja) en zich dan te laten vallen. maar dat was hier dus niet het geval. ik dacht, ik meld het even.